Δεύτερη εβδομάδα απεργίας των εκπαιδευτικών

Δεύτερη εβδομάδα απεργίας των εκπαιδευτικών Ο απεργιακός αγώνας μας είναι πλέον μια πραγματικότητα. Ως τώρα έχουμε διαψεύσει πανηγυρικά όλες τις Κασσάνδρες της ήττας. Αυτοί που το Μάιο μας έλεγαν ότι δεν υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις, τον Ιούλιο ότι πρέπει αντί για απεργία να δούμε εναλλακτικές μορφές αγώνα χωρίς οικονομικό κόστος και την προηγούμενη εβδομάδα ότι δεν υπάρχει το κίνημα που θα τραβήξει πολυήμερη απεργία και άρα ας πάμε σε 48ωρη και βλέπουμε. Διαψεύσθηκαν και διαψεύδονται. Όμως, θα καταφέρουμε άραγε να σηκώσουμε στους ώμους μας εμείς οι εκπαιδευτικοί το βάρος της ανατροπής αυτής της ανάλγητης πολιτικής; Πώς και με ποιους συμμάχους; Πόσο μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά και ηθικά την πίεση; Τι μπορούμε να πετύχουμε εκτός από την ανατροπή των απολύσεων των συναδέλφων μας; Αποφασίσαμε την απεργία διαρκείας ως τη σοβαρότερη μορφή διεκδίκησης, απλά γιατί οτιδήποτε άλλο θα φαινόταν και θα ήταν κοροϊδία. Γιατί; Γιατί αντιλαμβανόμαστε καθαρά ότι η ανατροπή των απολύσεων των συναδέλφων μας σημαίνει μπλοκάρισμα του μνημονίου. Και το θέλουμε! Κι εμείς και ολόκληρη η κοινωνία! Δεν έχουμε βέβαια την αυταπάτη ότι θα πάμε σε έναν απεργιακό περίπατο που η κυβέρνηση θα τον φοβηθεί και θα υποχωρήσει σε 1-2 ανώδυνα γι αυτήν αιτήματα. Καταλαβαίνουμε ότι το «ή αυτοί ή εμείς» δεν μπορεί πια να είναι ένα κενό σχήμα λόγου, αλλά το ουσιαστικό πλαίσιο που καθορίζει τους αγώνες μας. Στην ουσία οι πενθήμερες επαναλαμβανόμενες ψηφίστηκαν μαζικά ως πρόταση αξιοπρέπειας απέναντι στους συναδέλφους μας και στους μαθητές μας. Είναι όμως και η συμπύκνωση της αυξανόμενης αγανάκτησης όλης της κοινωνίας, μια κραυγή «ΩΣ ΕΔΩ!». Οι καθηγητές ψηφίσαμε τον αγώνα διαρκείας για όλα αυτά, έστω και αν δεν πίστεψαν όλοι απόλυτα στη νίκη από την πρώτη στιγμή. Κατανοούμε τους φόβους και την αγωνία τους˙ είναι και δική μας. Το αν και πόσο την πιστέψουμε και τη στηρίξουμε από δω και πέρα θα κρίνει τελικά την έκβαση ενός πολύ μεγαλύτερου αγώνα. Για να αντέξουμε λοιπόν χρειάζεται περαιτέρω οργάνωσή και διαπλάτυνσή του, το άνοιγμά του με δυο λόγια σε κάθε εργαζόμενο, άνεργο, νεολαίο. Κάθε σχολείο επιβάλλεται αυτή την κρίσιμη στιγμή να γίνει κύτταρο ενημέρωσης σε γονείς και μαθητές για το τι προβλέπει ο νέος νόμος για το Λύκειο.  Είναι ανάγκη να ανοίξει πλατιά συζήτηση για την Εκπαίδευση στην κοινωνία.  Είναι ανάγκη να συνδεθούν οι αγώνες ενάντια στις απολύσεις και υπέρ των δημόσιων αγαθών (παιδεία, υγεία, ενέργεια, νερό).  Είναι ανάγκη να αντέξουμε ως απεργοί. Ζητάμε για αυτό την έμπρακτη στήριξη από δομές αλληλεγγύης. Τώρα είναι η στιγμή να ανοίξει το απεργιακό ταμείο της ομοσπονδίας μας για όσους συναδέλφους το έχουν ανάγκη.  Είναι ανάγκη εργαζόμενοι, άνεργοι, νεολαίοι να αγωνιστούμε από κοινού ενάντια στη φτώχεια, την εκμετάλλευση, το φασισμό.  Είναι ανάγκη να κερδίσουμε ξανά τη ζωή μας! Δημιουργούμε συνεχώς και τροφοδοτούμε τους όρους για τη νίκη. Διαμορφώνουμε το κομμάτι αγώνα που μας αναλογεί. Οικοδομούμε και συντηρούμε την αξιοπρέπεια και την ενότητά μας. Ξεκαθαρίζουμε ποιος είναι ο αντίπαλος όλων μας. Απεργιακή επιτροπή 1ου ΕΠΑΛ Πειραιά